உத்தரவின்றி...!

விழி பார்த்துப் பேசி
விரல் கோர்த்து நடந்து
முறையேதும் இல்லாமல்
முடிந்த  திருமணங்கள்!

முகம் சுளிக்க வைக்கும்
பார்வைகள்..
முன்னெதிரே முறைத்துப்
போகும் ஏளனச் சிரிப்புகள்...
தென்றலது வாசலை தீண்டுமுன்னே
தேவையெதுவென தெரியுமுன்னே!

முகம் சோர்ந்து
முன்னே வயிறும் தள்ளி
கால்  தடுமாறி நிற்க
அன்பாய் அருகிலிருந்து
அள்ளி அரவணைக்க
அன்னையவளும் இல்லாமல்
சோர்ந்து முடங்கிய  வேளையிலே
சேர்த்தணைத்து  தேற்றும்
தந்தையும் உடனில்லாது
அனாதையாய் நிற்கும் போதே
ஆறமர  யோசிக்கிறது நெஞ்சம்!

வாசலில் போய் நிற்காதே
நிலம் நோக்கி நடந்திடு
நேர்த்தியான எண்ணம் கொள்
நெஞ்சத்தில் உறுதி வை
வார்த்தையில் செழுமை வேண்டும்
விருந்தோம்பலில் சளைக்காதே
பிள்ளைகள் மாண்புறவே
தாயவளின் நன்மொழிகள் !
உள்நுழையும் காதலோ
ஒத்திவைக்கும் தேன்மொழிகள்!