செல்லக் கோபமும் ஏனோ ?

முல்லை அரும்பும்
முறைத்துக்கொண்டு
கொடியோடு நிற்குதடி
கொண்டையில் ஏறாமலே

கொஞ்சிப் பேசும் மழலையும்
கோபம் கொண்டே ஓடுவதேன்
எனைப் பாராமலே...

தங்கமேனி ஆடைபூண்டு
தளதளனு ஓட்டமிடும் நீரோடையும்
தயங்கி நின்னே தேங்குதடி
என் கால்கள் சேராமலே...

வானவில்லின் வண்ணம்பூசி
வளைந்து நெளிந்து ஆட்டமாடி
வசந்தக் காற்றை சுருட்டிப் போகுதே
பட்டாம்பூச்சியும் என் வாசல் வாராமலே..

தோப்போர குயிலிரண்டு
தோள் உரசி பேசிடுதே
தூது செல்ல அழைத்து நின்றேன்
ஒன்றோடொன்று துரத்தி ஓடிமறைந்ததெங்கோ ?
செவிக்கும்  கேட்காமலே...

தேடிப்போனதெல்லாம்
விட்டு ஓடிப்போவதேனோ ?
விரும்பி நாடி வந்த நீயும்
விளையாட்டாகவும் கோபம் கொண்டுவிடாதே ?